O K M F

Tak się zastanawiam... Jak Sev łaził za tymi posłańcami 19.IV, tam polazł za jednym do jakiegoś kupca. Ten kupiec to nie był przypadkiem ów Hans rzeźnik? Co prawda, wd, sąsiadów zniknął dzień później ale pewni nie byli. Równie dobrze mogłoby to być tego dnia. Wówczas oznaczałoby niepodważalną winę i współudział Voughta. A przynajmniej narobiłoby mu smrodu wokół gaci. W końcu masarz ewakuował by się wówczas na wyraźne polecenie Voughta. No i wówczas Vought wiedziałby o pasztecikach i przemieleniu Erhartówny.

-Co do doboru porwań to też nie widzę w nich jakiegoś wzorca. Nawet zakładając odgórnie, że wszystkie są powiązane jakoś z kielichem.

-Byłyby przeprowadzone na zlecenie jednego środka decyzyjnego, czegoś w stylu sztabu głównego kultystów.

-Musiały by być przeprowadzone, przez profesjonalistów. Taką grupkę, obliczam na minimum 2-4 osoby do bezposrdniego kontaktu na porwanego i gdzieś drugie tyle na ubezpieczenie całej operacji (transport jeńca/ciała, czujki, druga linia itd).

-Do tego takie potencjalne ofiary musiały by być obserwowane dużo wcześniej, powiedzmy minimum 1-2 tygodnie na każdą z ofiar. Takiej ryzykownej akcji nie robi się w ciemno. (na każdą z ofiar musiało by być ok 2-3 obserwatorów na dobę, przez owe 7-14 dni. To daje nam już gawiedź 14-30 obserwatorów, zakładając, że komando trzyma się tylko na akcję a do zwykłej obserwacji bierze się jakiś szeregowców z organizacji albo kogoś przekupionego z otoczenia ofiary).

-komando z ofiarą musiałoby mieć środek transportu np. powóz aby przewieść ofiarę do bazy albo wybrać inną drogę, np. kanały ale z powodu powodzi o to akurat ciężko ale nie niemożliwe, zwłaszcza, że parę dni temu było mniej wody.

-wszystkie powyższe punkty tyczą się komanda w klasycznym rozumieniu słowa czyli czegoś w stylu komandosów, żołnierzy itd. Może to wszystko jednak robić tylko 1-2 ooby które mają MASKĘ czyli np. są znanymi, lubianymi, godnymi zaufania VIPami, albo podszywają się bardzo umiejętnie pod takie osoby albo organizację np. kapłanów, szlachciców, oficerów, urzędników itd. Wówczas do wywabienia ofiary z bezpiecznego terenu wystarczy taka jedna lub góra 2 osoby. Po przybyciu na miejsce zasadzki/porwania do akcji przystępuje wyżej wymienione komando. (do takiej roli Vought nadaje się idealnie, co więcej jest na tyle sławnym, godnym zaufania, rozpoznawalnym VIPem by ofiary zgodziły się spotkać z nim na jego warunkach i nie spodziewały się zasadzki. Do tego jest na tyle dobrym negocjatorem i fajterem, w końcu to wódz i wojownik, by przeprowadzić atak z zaskoczenia na ofiarę samodzielne i sprzątnięcie ciała pozostawić swoim ludziom. Do tego jako miejscowy, rodzimy VIP, do tego hiroł ostatniej wojny zna osobiście, lub jak nie to otoczenie każdej z ofiar więc wiedział jak i gdzie najlepiej ją dopaść)

-Dobór ofiar nadal jest jednak bez sensu, bez żadnego planu. Jedyną cechę wspólną jaką mają, to to, że należą do rodzin VIPów i, że ani razu nie zarządano okupu.

Kohn III - syn Kohna II, który zajmował się pracą nad Grubą Bertą - żadnych wiadomych powiązań z kultystami czy kielichem

Erhartówna - córka Erharta, bogatego kupca węglem. - żadnych wiadomych powiązań z kultystami czy kielichem

handlarz dywanów - handlował luksusowymi dywanami, więcej nie wiemy.  - żadnych wiadomych powiązań z kultystami czy kielichem

Gebriel Mesner - mistrzyni ametysowego kolegium. To ona odprawiła rytuał w Altdorfie. Liczyliśmy, że po odnalezieniu kielicha znów to zrobi, ona też, po to przybyła do Nuln. Z tego powodu stanowiła śmiertelne zagrożenie dla kultystów. Porwana prawdopodobnie własnie dla tego - żadnych wiadomych powiązań z kultystami czy kielichem

No i stało, się... Mamy początek wielkiego Kaa-booom!!! Mówiłem, że nie zdążymy...

23.IV

-jakżeśmy wyleźli z tej Żelaznej Wieży na tej więziennej wyspie sytuacja wyglądała na niewesołą. Sie znaczy widzieliśmy łunę pożarów, odgłosy walki a od klawiszy dowiedzieliśmy się, że w mieście wybuchły zamieszki. Dobrą stroną tego było to, że działo się to w paru wyizolowanch punktach miasta. Złą stroną było to, że wyglądało to dopiero na grę wstępną i uwerurę przed głównym nadejściem pana X.

-po drobnych ceregielach z klawiszami, udało nam się pożyczyć łódź ok klawiszy bo stwierdziliśmy, że szybciej dopłyniemy do brzegu drogą wodną niż przepchamy się przez zatłoczony most i przyległe ulice. Postanawiamy płynąć do Grafa gdzie mamy swoje manele z bronią włącznie. Dlatego płyniem trochę dalej do granicy muru oddzielającego luksdzielnię od reszty miasta. Potem maszerujem truchtem wzdłuż owego muro aż do Grafa.

-Docieramy bezpiecznie i w całości. W Grafie wbijamy się w sprzęt (coś mi świta jakaś krótka rozmówka z Willem i Katreen ale nie jestem pewny) i ruszamy do zachodnich dzielnic ogarniętych rozruchami. Liczymy, że może natrafimy na jakiś trop w masarni owego Hansa masarza od pasztecików z ludziną. To jedyne pewne miejsce kultystów jakie udało nam się odkryć. Nie mamy innego pomysłu dlatego jesteśmy tak zdesperowani.

-Zatrzymujem się dopiero przed barykadą gdzieś w połowie drogi do celu. Barykada jest obsadzona przez buntowników. Nie są oni jednak agresywni i póki co zadawalają się utrzymaniem barykady. Strażników póki co z kolei jest w okolicy za mało by podjąć szturm i też zadowalają się blokowaniem blokady (nie ma jak wojskowa logika ). Sami strajkujący może i nas by wpuścili, zwłaszcza, że nie jesteśmy żołnierzami ani strażnikami. No ale jest jeden podżegacz, który wyczuł swoje 5 minut i chce się poczuć ważny. Ponieważ obejście barykady zabrałoby nam za dużo czasu przeto chcemy go przegadać i nakłonić by nas przepuścił. Wystawiamy naszego speca od gadek z tłumami czyli sigmaryckiego kałana z wieloletnim podoficerskim stażem który nawykł do zarządzania tłumami, sie znaczy Hansa. Udaje mu się w końcu nakłonić bolszewika by nas przepuścił ale musi korzystać z severiusowego suflera i zajmuje to trochę czasu (sie znaczy miałem swojego klasycznego farta. Co prawda pawęż łaskawie przymknęła oko i zdałem z jednym sukcesem no ale jak MG podliczył z iloma sukcesami zdał leninowiec...).

-Nie zwlekając udajem się w dalszą drogę. Gdy docieramy do interesującej nas dzielni drogę zagradza nam piątka atakujących mutków. Atakujem się nawzajem. Walka idzie nam opornie ale weteraństwo robi swoje i stopniowo eliminujem kolejnych mutantów. W końcu dobijamy ostatniego i ruszamy dalej. Mimo wszystko ich opór był nadspodziewanie długi i skuteczny. I co tu ukrywać, mieli parę zaskakujących zagrywek. (no żeby pochłonąć dwuręcznego dwojaka?! Cholerne mutki...)

-W końcu docieramy w okolice rzeźni Hansa masarza. Już dochodzą nas odgłosy walki toczonej w okolicy. W ostatniej chwili, Hans zatrzymuje kumpli i udziela im pośpiesznego błogosławieństwa przed oczekiwaną walką. Po chwili wypadamy za róg a tam jakieś hm... golemowo - konstruktowe cóś kończy wyrzynać strażników. Na klacie ma wyryte znamię Khorna. Niespecjalnie mamy czas na jakieś sensowne planowanie. Jednak przeciwnik budzi respekt. Severius zaczyna swoje magiczne cośtacosie. Hans modli się do swojego patrona dzięki czemu wszyscy czujemy się pewniej i przystępujemy do walki bez trwogi w sercu. Eskel poda\jarał się do tego stopnia, że zaszerżował na przeciwnika. Samotnie. A liczyliśmy, że zaczeka i zaatakujem dziwoląga razem skoordynowanym atakiem... Eskel tymczasem przepięknie wyskakuje tuż przed stworem leci, z rozpędem wbija swój supermiecz w ciało przeciwnika... i tak zostaje. Miecz utknął w ciele khornstrukta a Eskel w pierwszym odruchu dzierżył ten miecz nadal tudzież zaraz potem próbował do wyszarpnąć ale niewiele to dało. Miecz jak tkkwił tak tkwi a Eskel jak wisiał tak wisi. Widząc krytyczną sytuację Hans rzuca się na pomoc kumplowi. Do tego biegnie otoczony świętymi płomieniami Sigmara. Dołącza do walki. Eskel w tym czasie rezygnuje z wydobycia miecza i podejmuje walkę rezerwowym. I tak walka się toczy. Hans i Eskel toczą zażartą walkę ramię przy ramieniu. Cały czas ledwo, ledwo unikając ataków stwora. Severius tymczasem wspiera ich z rozsądniejszej odległości przy pomocy swoich magowych talentów. Walka trwa. nasze ataki jakoś nie wydają się specjalnie ruszać stwora. Jednak nam a głównie fajterom, wiedzie się coraz gorzej. Wygląda na to, że khornstrukt ma dużo większy zasób odporności na nasze ataki niż my swoich umiejętności i szczęścia. Sev więc w akcie desperacji używa swych mozy by przyłożyć stworowi kamienicą. Serio. Zawala część kamienicy na golema. No i na Hansa i Eskela "tak niechcący przy okazji". No i cała trójka znika pod gruzami. Na szczęście towarzyszom Seva dopisuje akurat szczęście i wychodzą z rumowiska względnie cali. Jednak golem też się gramoli. Teraz następuje dość chaotyczna końcówka walki w której khornstrukt wstaje walcząc z nami, nawet Sev jako akurat najbardziej z nas nieoszołominy podejmuje bezpośrednią walkę. Wszyscy jednak razem i zgodnie wykonujem akcję pt: "aterazkurwaszybkoszybkoszybkomusimygokurwazapierdolićzanimkurwawstanieszybkoszybkoszybko!!!". No i jakimś cudem w końcu nam się udaje. Ku irytacji Hansa i Eskela dobijający cios zadaje Sev. Do tego ma minę jakby sam stwora załatwił. No i on się dziwi, że ludzie nie lubią magów...

-W każdym razie orientujemy się w pobojowisku. Sama rzeźnia Hansa masarza wygląda na całą ale my kierujemy się tropem golema. Ślad jest łatwy i wybitnie czytelny, cała autostrada zniszczenia i mordu. Mija masarnie i prowadzi do domu oddalonego zaledwie o 3 domy dalej od masarni. To z niego wylungł siem drewniano-metalowy bydlak. Na miejscu znajdujemy kilka ciał. Między innymi poszukiwanego przez nas od pierwszego dnia po przyjeździe Oliviera Birhoffa. A właściwie jego górną połowę. Sev okazuje się materialistą: za jego głowę jest nagroda... Ale ku naszej radości na pobojowisku odnajdujemy wreszcie Kielich!!! Juhhuuu!!! No kurwa wreszcie jakaś pierwsza radosna wiadomość i nasz sukces od czasu przyjazdu do miasta Co więcej wygląda na to, że kultyści nie zdążyli go użyć czyli moc pana X nie została uwolniona . No ale zaraz poważniejemy. W końcu musimy przetransportować megaprzepakowany artefakt chały w bezpieczne miejsce czyli na drugi koniec ogarniętego zamieszkami miasta. Decydujemy się bowiem przedostać do Grafa, po wsparcie naszych ludzi czyli Willa i Katreen. A roboczo zamierzamy przenieść go do świątyni Morra.

-Do "Grafa Manfreda" docieramy bez przeszkód. Tam wtajemniczmy naszych przyjaciół w nasze plany. W piątkę udajemy się do morrowców. tam wreszcie możemy ciut odetchnąć. Jednak słowa opata nie napawają optymizmem. Mesnerowej która mogła odprawić rytuał zniszczenia artefaktu nadal ani śladu. Sama świątynia to żadna forteca. Naszym jednak zdaniem to przede wszystkim poświęcona ziemia. Do tego przecież mury i dzrwi są solidne jak w każdej niemłodej świątyni. Poza tym naszą główną bronią jest tajemnica. Liczymy, że uda nam się ją utrzymać ją na tyle długo by zniszczyć przedmiot lub wywieźć go z miasta. No ale faktycznie, potrzebujemy więcej ludzi. No przy wspólnej burzy mózgów postanawiamy jeszcze ściągnąć do pomocy Drago i Ardena. Może jeszcze kogoś ale to się okaże. A ci dwaj i tak już co nieco wiedzą.

-Co do samego artefaktu no to cóż... Jasnej wizji ni ma. Jak ię pojawi Messnerowa na tyle dobrym stanie by przeprowadzić rytuał to byłoby cudnie i miodnie. No ale jej ni ma. Więc zostaje nam:

- przeprowadzenie jej rytuału bez niej. trzeba mieć jej notatki. W końcu skoro jeden mag coś wymagował to inny powinien umieć to powtórzyć. Tu mają pole do popisu Severius i Arden.

- Sev twierdzi, że ta zabujana parka z kanałów czyli nekruś i widmo są strasznymi antychaośnikami, i to nie miernotami i mogą mieć dość mocy by zniszczyć przedmiot. No ale takie konszachtowanie ze zdechlakami...

- można spróbować wywieść przedmiot z miasta. No ale najbliższe pewbe miejsce to Kolegium Światła w Aldorfie. Zdźiebko daleko. Fakt, to byłoby najbezpieczniejsze miejsce umieszczenia tego przedmiotu ale sama podróż, tak daleka, jest bardzo ryzykowna.

ja wolę Altdorf. Co do rytuały to pewnie nie jest to nic w stylu "nasrał i uciekł". Nawet z kompletnymi notatkami magus który chciałby się go naumieć musiałby mieć dużo czasu. Niech jej notatki to klasyczna, i tylko jedna, księga czarów w tylu encyklopedoo. Ile czasu będziesz czytał encyklopedię? Całą? I mninimum jeszcze drugi raz by ją na pewno dobrze zrozumieć, a potem jeszcze wyrywki najważniejszych fragmentów. No weź jak my czytamy podręczniki do nowego eRPGa gdy mamy misiować. Jak ja kupłem neuro to ją od razu przeczytałem, ale gday miałem ją misiować musiałem praktycznie przeczytać ją jeszcze raz. Myślę, że naumienie się takiego rytuału to prawa kilku tygodni a raczej miesięcy.

znaczy się co uważasz za lepsze? Danie dyla do Altdorfu czy wyumienie się rytuału?

ot, filozof....